Inhoud:
Edito Leo Oosterveen:
Het leven, het verhaal en de reis Bénédicte Lemmelijn: Reis naar binnen om weer naar buiten te treden! Erik Eynikel: “Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn” Patrick Chatelion Counet: Paulus’ reis naar het Paradijs Laura Tack: Tijd om te reizen in het evangelie volgens Lucas Ton Jorna: Henri Nouwen en de verloren zoon. Leerproces en bekering Patrick Lens o.p.: De spirituele reis, een vorm van migreren Ellen Van Stichel & Patrick Jossa: ‘Een mooie reis is die naar binnen’. PRH als reisgids en tochtgenoot Thijs Caspers: Geboren worden in ontmoeting met de ander Sabine Tscharntke: “De grote familie die ik in Duitsland niet had, heb ik in Nepal gevonden” Marc Van Tente: Op weg naar de Kailasj. Een pelgrimstocht met Raimon Panikkar Boekbesprekingen Column Barbara Zwaan: Een simpele les Column Kolet Jansen: Meer dan een souvenir Ter overweging Kris Gelaude: Zoekende |
Het leven, het verhaal en de reis.
juni 2019
Reizen en religie, ze hebben iets met elkaar. De horizon en wat daarachter verborgen ligt, lokt. Het onbekende is een magneet en trekt je over grenzen heen. Een geheim trekt je aan. Wie weet vind je zelfs antwoorden op dit geheim. Maar eerst moet je, al gaande, loskomen van alle houvast die slechts surrogaat blijkt. De bestemming? Dat is de weg zelf. De reiziger en de pelgrim die dit besef delen, reiken elkaar de hand. Onderweg kan er intussen iets totaal onverwachts voorvallen. Een inbreuk, een overweldigende ervaring waardoor alles op zijn kop komt te staan. Je verliest alle regie over de reis en de bestemming. Het overkwam de apostel Paulus op weg naar Damascus, het overkomt ons. De kortsluiting van zo’n moment kan een nieuwe roeping met zich meebrengen, een nieuw engagement. We springen voorbij onze schaduw. Wil je hieraan ruimte bieden, dan moet je tijdens je levensreis een openheid en gevoeligheid ontwikkelen, openheid voor het onverwachte, voor ontmoetingen en het ongedachte, voor de ander als ander. In dit TGL-nummer besteden we aandacht aan dit soort ervaringen. Te ontdekken waar het in het leven op aan komt, is een reis op zich. Introspectie en verwoording van je levensverhaal zijn hierbij onmisbaar. Maar deze reis naar binnen bestaat niet zonder de reis naar buiten. Want waar de diepste grond van je leven zich aandient, word je meteen naar buiten gestuurd. Immers deze grond/Grond is zo wijd als alle werkelijkheid en omvat de hele wereld, zo lezen we in dit nummer. Deze dynamiek zien we ook terug in de trektocht die Jezus in het Lucasevangelie samen met zijn leerlingen maakt van Galilea naar Jeruzalem. De boodschap die Jezus tijdens deze tocht verkondigt, stopt niet in Jeruzalem. Zijn boodschap gaat de hele wereld over, naar alle volken en culturen. Dat de dieptedimensie in ons bestaan grensoverschrijdend is, zien we eveneens terug bij pelgrims uit verschillende religieuze tradities die samen optrekken naar een heilige berg. God is groter dan ons hart en dan onze particuliere tradities. Samen onderweg besef je dat – en voel je, zij aan zij, de samenbindende kracht van dat besef. Leidt de weg door het leven en voert de pelgrimstocht van het volk Gods hoe dan ook naar een steeds universelere houding, naar een alles en allen omvattende grensoverschrijding? De terugkeer van het volk Israël uit de ballingschap laat zien dat dat niet per se zo is. Dat is een kritische herinnering, ook voor vandaag. Want de verleiding om zich terug te trekken in een identitaire cocon blijft ons altijd achtervolgen. Een remedie hiertegen is het eigen levensverhaal te onderbreken door op reis te gaan. |