Inhoud:
Edito Leo Oosterveen: Wat doet ertoe?
Hein Blommestijn en Jos Huls: Waarlijk mens worden Bert Roebben: Menswording als vorming. Pleidooi voor meer eenvoud op school Eckhard Frick s.j. (vert. Jacques Hermans): Zieken en spiritualiteit. De rol van zorgverleners Thomas Quartier o.s.b.: De eenvoudige paradox van een kloosterregel. Leven tussen focus en flexibiliteit Ann Halwyn o.p.: Zonder wrijving geen glans André Jansen o.f.m.: Franciscaanse inspiratie, regel en geschiedenis Ellen Van Stichel: Politiek en het goede leven voor allen Frans Maas: Eenvoud. Een beknopte geschiedenis voor vandaag Anke Bisschops: Eenvoudig leven en de rol van (therapeutische) begeleiding Kick Bras: Eenvoud bij Alexej von Jawlensky Goedroen Juchtmans: Werk met betekenis. Over de organisatie van arbeid in functie van de mens Column Kolet Janssen: Warm water Column Barbara Zwaan: Bibber Boekbesprekingen Ter overweging Kris Gelaude: Dat ene |
Wat doet ertoe?
maart 2019
In onze gefragmenteerde, geïndividualiseerde en jachtige samenleving is het de vraag wat er echt toe doet in je persoonlijke leven en in de samenleving. De chaos van de keuzestress vliegt ons soms naar de keel. Is er nog zoiets als eenvoud, een kern van de zaak die houvast, oriëntatie en samenhang biedt? In dit TGL-nummer staat de vraag naar eenvoud centraal. Eenvoud begrepen als de meest wezenlijke kern waarin alle dingen van het leven samenkomen. Allereerst betreft deze vraag die naar de politiek en de samenleving. Wat maakt ons samen leven tot een heus samenleven? Is de ander een obstakel of een verrijking? Hoe kunnen we echt menselijke arbeid gestalte geven, zodanig dat ze aan mensen zin, betekenis en zelfverwerkelijking geeft in onderlinge samenwerking? Hoe kunnen mensen weer rechtop gaan staan, na de vele beschadigingen en verlammende angsten die ze in hun leven hebben opgelopen, als ze desondanks proberen met hulp van anderen de eenvoud, de heelheid in hun leven te hervinden? Hoe kan aan leerlingen in het onderwijs iets van een besef worden bijgebracht dat echt bijdraagt aan hun menswording, aan menselijke vorming en aan een taal die daaraan woorden weet te geven? En wat kunnen werkers in de zorg ten behoeve van hen die erg ziek zijn, daaraan bijdragen? De vraag naar eenvoud, de levenskrachtige en leven gevende kern van het leven, heeft altijd in het centrum gestaan van de christelijke traditie. De christelijke en mystieke spiritualiteit heeft immers altijd gemikt op een eenvoud die ingebed is in het goede handelen en in de liefde voor God en de medemens. En op een leven dat ten diepste geworteld is in God, de leven gevende, de ene, de eenvoud bij uitstek. Moderne kunstenaars blijken soms veel dichter bij die eenvoud te staan dan anderen en zijn in staat deze buitengewoon pregnant te verbeelden. Vandaar de presentatie in dit nummer van het werk van Alexej von Jawlensky als eminent voorbeeld van dit streven. In dit TGL-nummer wordt ruim aandacht geschonken aan de verschillende spiritueel-christelijke tradities en scholen, als het gaat om eenvoud, de kern van het geloof, het leven in Gods liefde. Op uiteenlopende en elkaar aanvullende manieren thematiseren de benedictijnse, dominicaanse, karmelitaanse en franciscaanse tradities de eenvoud van het leven als opmaat naar een verworteling in een leven in God. Zonder daarbij uit het oog te verliezen dat het leven verwarrend is, ambigu, erg flexibel, en niet op vreedzaam samenleven lijkt gericht. Deze tradities zijn niet louter voor religieuze ‘hoogvliegers’ of ‘professionals’. Ze zijn er voor ieder die zoekt naar leven, licht en eenvoud. Om te komen tot vrede met jezelf, met de ander en met God. Met ingang van deze jaargang nemen we afscheid van Ellen Druyts, onze zeer gewaardeerde redactiesecretaris. Zij wordt opgevolgd door Frederique Vanneuville. Tevens nemen we afscheid van Frans Maas, onze specialist op het gebied van de spiritualiteit en de geschiedenis ervan. Meer dan veertig jaar was hij lid van de redactie! We verwelkomen als nieuwe redactieleden tevens Michael-Dominique Magielse, Koen Dekorte en Ellen Van Stichel. Aan hen die afscheid nemen: heel veel dank. Aan hen die toetreden tot de redactie: een heel hartelijk welkom en een vruchtbare inbreng! |